Ölümün Karşısında Çaresizlik... Dünyanın en güzel kedisi aramızdan ayrıldı...
Nereden başlasam bilemiyorum, her şey o kadar taze ki şuan, belki yazmak iyi gelir diye düşünebildim, sanırım en başından başlarsam gerisi gelecektir, Bundan 7 ay önce, uzun ve yorucu bir seferin ardından, meslekten ayrılma girişimleriyle geçen 6 ay üzerine iyi kötü mutlu olduğum bir işe nihayet girmiştim, gerek motorsuzluk gerek borçlar gerek yalnızlık ağır bir depresyon hali içersindeydim, Annem bir kaç günlüğüne bana destek olmak adına yanıma gelmişti, bir akşam en yakın arkadaşlarımdan birisi elinde 2 yavru kediyle çıkageldi, bunlardan birisi senin ama hangisi sen karar ver dedi, Annemle yavrulara şöyle bir baktık, daha önce kuş bile beslememiştim, kedileri de pek sevmezdim, daha çok köpeklere karşı sevgi duyuyordum fakat bahçeli evde oturmadığımız için hayvana eziyet olmaması açısından hiç sahiplenme girişiminde bulunmamıştım... Yavrulara uzun uzun baktık, ikisi de bir avuç o kadar tatlılardı ki, Arkadaşım kucağında tutuyordu, dedim serbest bırak hayvanları, biz değil onlar ...