Denizden Gelen

Şimdiye kadar günlüklerimi okudunuz, normal şartlarda denizden nefret eden birdaha çalışmaya tövbe eden adam profili çizmiş olmalı yazdıklarım...Evet nefret ediyorum evet bir daha çalışmaya tövbe de ettim..Ettim ama... şunu da fark ettim, Bana bu 6 ay da birlikte çalıştığım insanlar gerek Zabit abilerim gerek Gemi kaptanımız...Bende öyle bilinçaltı oluşturmuşlar öyle işlemişler ki, Şuan can atıyorum sefere çıkmaya...Denizde olmaya...gemide olmaya...Belki bana olan güvenleri bu iştahımı kamçıladı belki de önceki yaşamımda da denizciydim...Öyle ya da böyle güvertede ıslandığım gün ikinci kaptanımın sözleri hala kulağımda yankılanıyor..."Birkez değdimi deniz suyu kıçına bırakamazsın bu mesleği birdaha" Öyle de oldu kıçımla bir ıslandığım günden bu yana lisedeki o ateş yeniden alevlendi içimde...Yeniden hedefime odaklandım. En azından Bu 3 değerli insan(Onur kaptan, Doğaç kaptan ve Ercan Kaptan) etrafımda olduğu sürece kendimi denizde huzurlu hissedeceğim...Şimdi 7 aylık bir kurs...

FRANCE-PORT OF FOS 2300 LT Ocak biran önce bitsin diye gün sayarken subatin 5indeyiz zaman bekledigimdende cabuk geciyor. Bugün uzun ve zor bir gündü, dün aksam 21.05 itibariyle fos körfezinde pilot alip kisa bir kanal seyri sonrasi römorkör kullanmadan zorlu bir manevrayla rihtima yanastik. 23.00 yanasma saatimiz. Gece 01.00’e kadar gelen gidenle ugrasip daha sonra kisa bir uyku üstüne sabah 05.00te draft survey icin kaldirilinca bir hayli kötü bir baslangic yaptim 4subat gününe…suanda yagmur sebebiyle yükleme yarina sarkmis durumda bende sarkmis durumdayim. Bütün gün balast operasyonuyla ben ilgilendim…934293293defa iskandil aldim ve artik midemi bulandirmaya basladi kursunu delige atip cikarmak…buradan cezayirin djen djen limanina gidicez. Haritasi bile olmayan bir yer ve bir günlük mesafe…pek memnun oldugumuz söylenemez. Ama demirde kalma umudumuz var. Nekadar cok demir o kadar cok zaman gecmesi demek…. Evimi istiyorum… 27.04.2010 at the port of annaba algeria Beklene...

10 ocak 2010 !!!FAM I L I ES ON BOARD!!! Bugün geride biraktigimiz 24 günün en ama en anlamlisiydi. En duygu yüklüsü en zoru…cünkü bugün aileler derince limaninda gemiye ziyarete geldiler. Evi istanbulda olanlar aksamlari evlerinde kalmaya gittiler ben ise cesaret edemedim…Zaten gemiye yeni yeni alismisim eve gidersem dönememekten korktum gerci,dönerdim dönmesine ama her seyi basa sarmis olurdum… alistigim o düzenden hazir uzaklasmayi basarmisken tekrar daha 1 ay bile dolmadan dönüp sikinti cekmeye cesaret edemedim. Ama ailem geldi…Nasil anlatsam yazsam bilemiyorum ki… tarif edemem o duyguyu… yillardir kapinizin önünde görmeye alisik oldugunuz araba liman kapisindan iceri giriyor ve size dogru geliyor. Cocuklar gibi heyecanlanip mutlu olmamak elde degil. Daha ailem arabadan inmeden arabanin yanina gidiyorum uzun uzun sariliyorum babama anneme kardesime…onlar icin temizleyip toparladigim kamaramda birtek bi yatagimin üzerinde agirliyorum ailemi… annem elimi birakmiyor… normal bir seymis...

08.ocak 2010 Marmara denizi gecisimiz esnasinda Izmit körfezi civarinda kirlangica ciktim, hava soguktu hemde baya soguk, ama yüzüme vuran rüzgarin bana getirdigi tanidik bir koku vardi, buram buram beynimi dolduran…böyle biran rüzgara ve kokuya birakip gözlerimi kapadim, karsimda Besiktas sahili vardi… kirmizi isiga yigilmis bekleyen insanlar, sonra Kadiköy vapur iskelesi vapura yetismek icin kosan insanlar, taksim…icip icip cosan insanlar…gözlerimi actigimda istanbul’un kokusu dedim kendi kendime… derin derin cektim icime, gözlerim yasardi, yasardi ama rüzgardan…kactim iceri tadini cikaramadan. 

20.12.2009 Canakkale bogazina 3-4 saatlik yolumuz kala makine arizalaniyor ve firtinanin ortasinda biranda sürüklenen gemi pozisyonuna düsüyoruz. "Acik denizde demir atma sansiniz olmadigi icin rüzgar nereye götürürse oraya gitmek durumundasiniz." Bizde ayni bu durumdaydik iste ve rüzgar bizi tam da Canakkale seperasyon hattina dogru saatte 2millik bir süratle sürüklüyordu. 1.5 gün süren makine tamirinden sonra nihayet makinamiz tekrar calisir konuma geliyor ve Canakkale bogazindan icdas limanina sorunsuz yanasiyoruz. Manevralarda geminin makina kontrolü ve dümen kontrolü bende oluyor. Kaptan ve pilotun talimatina göre gemiyi yanastiran 3. Kisiden biri oluyorum. İlk manevramda kaptan tarafindan takdir edilmek ve bu takdirler her manevra sonrasinda gelmeye basladikca iyice kendimi denizci moduna girmis hissediyorum. Ama hala eksiklikler var…Hala 6aya kaptirabilmis degilim kendimi. Gözüm sürekli takvimde. J Kisaca toparlamak gerekirse…sabah 7.30da pes pese kur...

14.12.2009 Iskenderun; 3 aylik is arama sürecinin ardindan sonunda istedigim teklifi almistim. Sinomar isimli management firmasiyla bir haftalik görüsmelerim sonucunda 14 Aralik günü gemiye katilis icin iskenderun’da olmam gerekiyordu. Yillardir okulunu okuduktan sonra ve 3 aylik hevesli ve sabirsiz is arama cabalarim sonucunda istedigime ulasmis olmama rağmen! ben ne yaptim sorusuyla karsi karsiya kalmistim. Gemiye gitmeme 3gün kala sikinti ve stresten ne uyku uyuyabildim ne de yemek yiyebildim… Aklimda yalnizca tek bir soru vardi 6 ay ben o gemide ne yapacagim? Oysa bu meslek icin yaratildigimi düsünüyor denizden karaya göc eden fakülte mezunlariyla dalga geciyordum? Bir anda aci gercekle yüz yüze kalmistim. Daha öncede 3 ay gemide bulundugum halde bu denli zavalli ve umutsuz degildim. Aksine 3 ay nasil gecti hatirlamiyorum bile ama simdi? Ne yapsam da gemiye katilmasam ailemle bir gün bir gün bir gün daha gecirebilsem yatagimda bir gün daha aksama kadar uyuyabilsem diye...